Дутах эс дутахын шvлэг

Жаргалтай нарны цацрагийг
Тоонон дээрээ аргамжиж
Жавартай шөнийн гурван одыг
Тотгон дээрээ залсан
Нар зөв монгол заяанд уйлж төрөхөд
Надаар эх орон минь дутаагvй ээ

Тотго босго хоёроороо дэмнvvлж
Тоодон бойтгийнхоо хонхыг анх чимэглэхэд
Аав суудалт уулс нь салхиараа дэмнэж
Алтан нар хvртэл цацрагаараа дэмнэж
Эхний мөрөө газар баярлуулан гишгэхэд
Эх орон минь надаар дутаагvй ээ!

Бялууртлаа тvмнийхээ буянд эрхэлсэн
Балга цус амины vнэ мэдэхгvй намайг
Довон дунд дэгэнцсэн хөсөг тэрэг шиг хэдэн шvлгээ
Дотроо их томдож, омголон явахад
Чамаас ч илvv vрсийнхээ сvнсийг
Уулс дундаа бvвэйлж байдаг юм гэж
Чангахан зандарсан аавын харц шиг
Ухаарал өгөхдөө эх орон минь надаар дутаагvй ээ .

Надаар дутаагvй эх орноороо харин
Насаа vдтэл би дутаж амьдарна,
Хэнз яргуй аргалын vнэртэй
Хээрийн салхиар дандаа би дутдаг
Дөрөөн дээр сvv дусаасан учралын харгуйтай,
Дөрвөн улиралаар нь vргэлж би дутдаг аа,

Сvvлчийн амьсгал нь толгод болсон
Ааваараа би дутдаг
Сvvн цацал бvхэн нь цэцэг болсон
Бурхан ээжээрээ дутдаг

Морь буусан дoрвөн бэрхээр заяаг минь тэгшилсэн
Монголоороо би дутаж амьдрахын учир
Сvvдрээ дэвсэж элгэнд чинь нойрсохдоо ч
Сvнс минь танаар л дутна, эх орон минь